بررسی تطبیقی قوم عاد و ثمود در قرآن کتاب مقدس و منابع تاریخی

thesis
abstract

قوم عاد و ثمود در شبه جزیره ی عربستان ساکن بوده اند و از نظر زمانی عادیان در نیمه ی دوم هزاره دوم قبل از میلاد و ثمودیان در هزاره ی اول قبل از میلاد می زیسته اند، در قرآن از یکسو به شکوه و عظمت تمدن آنها و از سویی به انحراف عقیدتی و اخلاقی آنها و فرستادن حضرت هود علیه السلام به عنوان پیامبر قوم عاد و حضرت صالح علیه السلام به عنوان پیامبر قوم ثمود و نهایتا عدم پیروی آنها از این دو پیامبر بزرگوار و نزول عذاب الهی اشاره شده است، بررسی منابع تاریخی و آثار و کشفیات باستان شناسی نیز گواه عظمت تمدن آنها در زمینه های مختلف از جمله کشاورزی، دامداری و صعنت ساخت و ساز است . در قرآن از ستونها و عمارات قوم عاد که مانند آن در شهره ها ساخته نشده و هنر قوم ثمود در کندن خانه در دل کوه ها به طور ویژه یاد شده، مقایسه ی منابع تاریخی با داده های قرآنی تأییدی است بر آنچه قرآن در مورد این دو قوم بیان کرده است . در فصول پنج گانه این پژوهش به شکل مفصل به بیان و بررسی داده های قرآنی و تاریخی پرداخته ایم که علاوه بر ثمرات اخلاقی و عبرت آموزی که هدف اصلی قرآن است صحّت داستان های قرآن بر اساس اسناد و مدارک و آثار باستان شناسی مورد تأیید قرار می گیرد، در خاتمه شبهه ی جدید زبان اسطوره ای قرآن را مطرح کرده و بر مبنای یکی از نتایج این تحقیق، یعنی واقع نما بودن داستان های تاریخی قرآن از آن پاسخ گفته ایم .

First 15 pages

Signup for downloading 15 first pages

Already have an account?login

similar resources

بررسی تطبیقی داستان قارون در قرآن، کتاب مقدس و منابع تاریخی

سرگذشت قارون، به عنوان مظهر ثروت آمیخته با کبر و غرور و طغیان در سه سوره از قرآن مطرح شده است : “ سوره های قصص، عنکبوت و غافر ”. سوره عنکبوت و غافر، در هر کدام فقط یک آیه، اما در سوره ی قصص ضمن هفت آیه غرور و سرمستی قارون از ثروتی بی حد، و در پی آن فراموشی خداوند و نیکی به دیگران و در نهایت هلاکت وی را به تصویر می کشد. به گفته ی قرآن، قارون از قوم موسی (ع) است و بر آنها ستم می کند. ثروت بسیاری ...

15 صفحه اول

بررسی یکسان‌پنداری «شعیب» در قرآن و «اشعیاء» در کتاب مقدس

جیمز بلمی ازجمله مستشرقانی است که گمان می‌کند اشتباهاتی در متن قرآن وجود دارد. او به دلیل پیدانکردن داستان «شعیب» در کتاب مقدس و واژۀ «شعیب» در زبان‌های عبری، آرامی و کتیبه‌های عرب باستان، معتقد است واژۀ «شعیب» در قرآن، صحیح ثبت نشده و اصل آن «شعیا» یعنی صورتِ عربی کلمۀ «اشعیاء» است و داستان «شعیب» در قرآن بازگویی از پیش‌گویی «اشعیاء» دربارۀ عرب است و اصحاب ایکه، بازرگانان ددان در زمان اشعیاء نب...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


document type: thesis

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه قم - دانشکده الهیات و معارف اسلامی

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023